Άραγε τι να κρύβεις.
Πηγάδι των ευχών.
Κι απόψε ποιος να σκάβει.
Τους λόφους των νεκρών.
*
Από ένα κέρμα που σκούριασε.
Όλες οι ευχές θ' ανθίσουν?
Ποιος χάθηκε, ποιος έμεινε.
Στην αδειανή ζωή σου.
*
Αστείο, μα ποιος σου έλειψε.
Ήταν ποτέ δικοί σου.
Οι άνθρωποι κι οι δαίμονες.
Που θα σε αγαπήσουν.
*
Είναι οι νύχτες σκεφτικές.
Τα οράματα θλιμμένα.
Κουβέντες κάνεις με σκιές.
Και άνθη μαραμένα.
*
Μα βρίσκεις στο πουθενά ρυθμό.
Σφυρίζεις τόσο όμορφα στην άδεια πόλη.
Σαν τον τρελό πριν το γκρεμό.
Σελόνοντας ξανά, μια σιδερένια Ντολυ.
*
Τα κέρματα φτύνω.
Μικρές μου βλέψεις κέντησαν μανδύα.
Όσο έχω ζωή θα δίνω.
Στο αγρίμι που κρύβω μια ευκαιρία.
*
Βαθιά ανάσα και ματιά.
Στο ατέλειωτο πηγάδι.
Με τα χέρια μοναχά.
Θα σκάψω ως τον Άδη.
