Shush.me

Δε σου γράφω σήμερα.

Όχι, τίποτα δε σου λέω.

Φύγαν καιρό τα ήμερα.

Τώρα πια δε σου κλαίω.

*

Ούτε κουβέντα μου μισή.

Μια λέξη τσακισμένη.

Σα να μουν άφταστο νησί.

Φωνή φυλακισμένη.

*

Αφού δε σου λέω κάτι.

Άδικα με διαβάζεις.

Μ' ένα κόκκινο μάτι.

Μ' αγαπάς, μα δε με βάζεις.

*

Πουθενά, εκεί θα με βρεις.

Μακριά απ' την Αθήνα.

Μακάρι αργά να με θυμηθείς.

Ακολουθώντας μια ερμίνα.

*

Περπατώ.

Σ' ένα δρόμο, μακρύτερο απ' το ταξίδι.

Δεν κρατώ.

Κακία από κείνα που μ' άφησαν σκουπίδι.

*

Αν διαβάζεις ακόμα.

Μάθε απ' τη σιωπή.

Δεν έπεσα σε κώμα.

Απλά ψάχνω το γιατί.

*

Δε σου γράφω απόψε.

Όχι, δε σου μιλάω.

Πιάσε τη μοίρα μου και κόψε.

Άλλο πια δεν πονάω.

 

 

Melloneamin

 Γέρασα, Γκάνταλφ, ξέρω πως πια το δείχνω.

Κι έμεινα έξω απ' το γυάλινο σου σπίτι.

Γίνανε οι μέρες βαρετές,βροχή τις πέτρες ρίχνω.

Ανάσες που πονάνε, με παγωμένη μύτη.

*

Μήπως βγεις, ή έστω πάρεις τηλέφωνο.

Μικρή μελαγχολία.

Απ' το σπίτι που 'φτιαξα να ζω εγώ.

Ψυχρή μου ασχολία.

*

Σ' έκλεισα, μ' ότι ποτέ αγάπησα, εκεί.

Με τη φαντασία μου, ερωτεύτηκα φαντάσματα.

Έπειτα για σιγουριά, κατάπια το κλειδί.

Τα πόδια μου στο χώμα, τα υπόλοιπα χαλάσματα.

*

Έχτισα ένα καινούργιο μέρος.

Λίγο πιο εφικτό.

Ενώ με τη φαντασία μου, έμεινα μαλωμένος.

Μα ακόμα μοιάζει μίζερο.

*

Με εκείνα μου τα σχέδια που άφησα στα χαρτιά.

Τόσο μεγάλα, όσο παρατημένα.

Τότε που σου 'λεγα να πάμε, σε άγνωστα βουνά.

Λόγια σκληρά, μάτια μουντζουρωμένα.

*

Άνοιξε την πόρτα, μάγε.

Καιρό αρκετό περίμενα, να τ' αποφασίσω.

Κόλπα και σε μένα, μάθε.

Να 'χω ένα λόγο καλό, σπίτι να γυρίσω.

*

Κι οι χάρτινοι ήρωες, φυσάνε τον καπνό.

Θα 'ναι μια νύχτα να θυμάσαι.

Σα να ήταν όλοι τους εδώ.

Εδώ, που ήθελα να 'σαι.

Hope, like Heroine

Άραγε τι να κρύβεις.

Πηγάδι των ευχών.

Κι απόψε ποιος να σκάβει.

Τους λόφους των νεκρών.

*

Από ένα κέρμα που σκούριασε.

Όλες οι ευχές θ' ανθίσουν?

Ποιος χάθηκε, ποιος έμεινε.

Στην αδειανή ζωή σου.

*

Αστείο, μα ποιος σου έλειψε.

Ήταν ποτέ δικοί σου.

Οι άνθρωποι κι οι δαίμονες.

Που θα σε αγαπήσουν.

*

Είναι οι νύχτες σκεφτικές.

Τα οράματα θλιμμένα.

Κουβέντες κάνεις με σκιές.

Και άνθη μαραμένα.

*

Μα βρίσκεις στο πουθενά ρυθμό.

Σφυρίζεις τόσο όμορφα στην άδεια πόλη.

Σαν τον τρελό πριν το γκρεμό.

Σελόνοντας ξανά, μια σιδερένια Ντολυ.

*

Τα κέρματα φτύνω.

Μικρές μου βλέψεις κέντησαν μανδύα.

Όσο έχω ζωή θα δίνω.

Στο αγρίμι που κρύβω μια ευκαιρία.

*

Βαθιά ανάσα και ματιά.

Στο ατέλειωτο πηγάδι.

Με τα χέρια μοναχά.

Θα σκάψω ως τον Άδη.

Girl, like Gun.

Αν ποτέ κοιτάξεις, βαθιά κάτω απ' τη γη.

Βασίλειο μονάχο στέκει.

Υπάρχουν πότες, ήρωες και μελαγχολικοί.

Και πάντα γύρω βρέχει.

Στον πύργο τον ψηλότερο, τον κεραυνοπληγμένο.

Μάτια ατενίζουν μακριά.

Πίσω από μάσκα ωχρή, ένα πρόσωπο θλιμμένο.

Με κρυσταλλένια δάκρυα.

*

Τούτος ο μονάρχης μονάχα σκέφτεται, βυθίζεται.

Χάνει τα λογικά του.

Κι αν υπάρχει μια ελπίδα στη γη που αντικρίζετε.

Αυτή που κάπου-κάπου.

Ανοίγει το ντουλάπι,κρυμμένο μεσ' το θρόνο.

Αν και λίγο αργά, το χαμόγελο γυρίζει.

Αγγίζει το αντικείμενο που σταματά το χρόνο.

Ανασαίνει βαθιά, τριαντάφυλλο π' ανθίζει.

*

Σίγουρα το 'χεις καταλάβει, το ξέρεις.

Πως μαζί σου.

Περπατώ πέρα απ' της συννεφιάς τα μέρη.

Κι αν περάσουν.

Μέρες να σε δω, σφιχτά να σ' αγκαλιάσω.

Δεν έχω παράθυρο.

Να κοιτάξω,με νου ν' αποδράσω.

Σ' ένα δώμα σκοτεινό.

*

Μοιάζεις λουλούδι που σκοτώνει το φθινόπωρο.

Σα σφαίρα.

Εμφανίζεσαι όταν ο Λύκος παίρνει τον κατήφορο.

Μικρή fiera.

Τα νύχια σου με διώχνουνε, μάτια που λένε "έλα".

Έλα, εδώ.

Μονάχα μην πικρένεσαι,στη μοναξιά μου γέλα.

Που σ' αγαπώ.

*

Αν ποτέ σου δεις, βαθιά κάτω απ' το δέρμα.

Βασίλειο μ' εφιάλτες.

Υπάρχει κάτι που το βαστά, πριν φτάσουμε το τέρμα.

Ατέλειωτες ψιχάλες.

Η μάσκα που ραγίζει, θυμίζει εμένα.

Δε βρέχει πλέον έξω.

Το τριαντάφυλλο, μονάχα εσένα.

Μικρό μου ουράνιο τόξο.

Dred

Άμα δεν σφίξεις τα δόντια, δε γίνεται ν’ αφήσεις τίποτα πίσω σου.

Ιδιαίτερα άμα αγαπάς ότι αφήνεις.

Τόσο που χάνεσαι, τις ώρες που δεν έχει ύπνο για σένα.

Χάνεσαι, στα αισθήματα σου.

Με κόμπο στομάχι.

Ευχές σαν μπαλάκια του γκολφ, πετάς στο μπαλκόνι.

Πιο πέρα από κει που τα περιστέρια ψάχνουν να βρουν καλοκαίρι.

Νύχτες σαν κι αυτές.

Δεν ξέρεις τι να σκεφτείς.

*

Άμα δεν ανοίξει η μύτη σου, δε θα φτάσεις ούτε μέχρι τα μισά.

Ιδιαίτερα άμα φοβάσαι τη σκιά.

Που άφησες σε βεγγέρες δαιμόνων, μ’ αγγελικά φτερά.

Σκουριασμένα, τα γόνατά σου.

Μ’ ένα μορφασμό.

Κυνηγάς ότι έμεινε της πλημμύρας του Γκρίζου.

Πιο γέρος, μ’ ένα άσσο μπαστούνι στην τσέπη για στήριγμα.

Νύχτες σαν κι αυτές.

Δεν ξέρεις που θα σε βγάλει.

*

Άμα δε μελανιάσουν οι γροθιές, δεν μπορείς να γαληνέψεις.

Ιδιαίτερα άμα χαμογελάς σαρδόνια.

Που σε βρίσκω και που σε χάνω, μικρέ μου καλικάντζαρε.

Λαχτάρα, στα σωθικά σου.

Με μια ελπίδα.

Κρατάς τη ματαιότητα για πάρτη σου.

Πιο όμορφα τ’ αντικρίζεις όλα, σαν οι χρονιές περνούν.

Νύχτες σαν κι αυτές.

Κατεβαίνει ο Σελασφόρος.