"Και τότε αυτός την είδε."
Ας δώσουμε νόημα σε έξι άδειες λέξεις γραμματοσειράς. Γιατί αυτή η σκέψη μου έκατσε, δεν πάει παραπέρα η βαλίτσα. Κάνω μια ένεση καφεΐνης σ' αυτό το πλασματικό σκηνικό. Νευρικά, μπορεί. Πόσα σκηνικά σου έρχονται στο νου; Έχουμε και λέμε. Την έκανε χάζι. Τον είχε χωρίσει επεισοδιακά, το προηγούμενο βράδυ. Ή μήπως τη μισούσε, που δεν τον καταλάβαινε, τόσα χρόνια σχέσης; Είναι δυνατό να 'βλεπε κισμέτ στα μάτια της- ενώ εκείνη ούτε στάλα ήταν, του ονείρου η κοπελιά. Γιατί οι ρομαντικοί μαλάκες πεθαίνουν στο πεζοδρόμιο. Κουρασμένα ρεφρέν και φωτογραφίες. Άραγε ήταν φτιαγμένη για μπουζούκια ή αγουροξυπνημένη κι άβαφη, ίσα που πετάχτηκε να πάρει τσιγάρα ως το περίπτερο; Βραχνή φωνή, ένα πακέτο lights. Στυλ και timing, στους κωμικούς και τη ζωή μας, έτσι θα την παλέψουμε. Και κείνος ίδρωσε κάτω από ένα λινό πουκάμισο. Ίσως και να γύρναγε απ' τη δουλειά, μισοπεθαμένος. Πρόχειρος με χαμογελαστές σόλες παπουτσιών. Απλά φαντάσου. Αφού αγνοούμε τη μισή μας ζήση, πιστεύοντας πως είμαστε το επίκεντρο του γαλαξία. Εγωκεντρικοί, δε σηκώνω τηλέφωνα, χτυπάνε ακριβώς όταν δεν πρέπει και τ΄ αντίστροφο. Σαββατόβραδο μοναξιάς, τηλεόραση ανοιχτή. Έπειτα, πώς συνέβη: την άφησε να περάσει σαν carpe diem βλαστήμια που μετανιώνεις σπίτι. Ειδάλλως της μίλησε, αλλάζοντας επίτηδες τη φωνή του, σα να 'χε φάει μέλι. Μελό δεν ήταν τα γούστα του, της έδειξε ειλικρίνεια. Μα δε βρέθηκε άνθρωπος να μ' ακούσει, ήχοι γραναζιών με καταπίνουν. Μένουμε μόνοι κι έτσι τελειώνει. Χωρίς sequel. Θα χάραζες την τελεία πάνω μου; Γιατί όπως είπε κι ο B.D. Foxmoor, το τέλος είναι η μαγεία. Με ένα χαστούκι ή ένα ατέρμονο φιλί έληξαν όλα. Ξεκινώντας απ' την αρχή.
Στα δέκα λεπτά αυτά χάθηκα.
Ήταν τόσα που ήθελα να πω.
Τελειωμό δεν έχουνε, οι δρόμοι της ζωής.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.