Run Da Plan

Αυτό είναι πάνω κάτω το βασικό μου σχέδιο.

Ταξιδεύω στο μυαλό μου και το σκαρί αυτοσχέδιο.

Mου μοιάζεις ναρκοπέδιο και μου πουλάς φοβέρα.

Κι ακόμη δεν κατάλαβα τι ψάχνουμε 'δω πέρα.

#

Είναι τα λόγια μου μικρά, αποδημητικά πουλιά.

Πετούν ψηλά, νομίζεις δεν τα φτάνεις αλλά.

Σιγά σιγά το χάνεις.

Η έλλειψη της θέλησης, ο φόβος μην πεθάνεις.

#

Μένεις μόνιμα σιωπηλός, ιδίως όταν πέφτεις.

Κάτσε φρόνιμα κι όνομα σου 'δώσαν, μα όνομα δεν έχεις.

Δεν το αντέχεις κι όλο λες πως αγαπάς.

Πίσω γυρνάς, δεν τολμάς-τη ζωή να δεις ανφάς.

#

 Θέλω νέο κεφάλαιο, θέλω νέα σελίδα.

Θέλω εσύ, πίσω από κει, να δεις όλα όσα είδα.

Και περισσότερα.

Δε σου μιλάω για αργότερα ούτε για φράγκα και για κότερα.

#

Ομορφότερα, πιο ψηλά, με νέο πλάνο.

Δεν έχει τίποτα εδώ πια, έτσι κοιτάμε πάνω.

Θέλω να σε φέρω κοντά κι όμως σε χάνω.

Πες μου τι να κάνω.

#

Ή μάλλον άστο.

Θ' αλλάξω τάστο.

Τ' όριο που μου 'βαλες κάποια στιγμή θα σπάσω.

Μαζί με τ' άσχημα κι εμένα θα ξεχάσω.

#

Νέα εποχή, νέες ιδέες επί χάρτου.

Όχι άρτου και θεάματος, ούτε χρόνων ο κάματος.

Ελευθερώνω απλά τις χαμένες ψυχές.

Που έκρυβε το στήθος μου και τι θα γίνει δες.

Σβήνω τις ουλές. 

Scusate

Το ξέρω, δεν είμαι συνεπής. Αμελώ τη σελίδα αυτή - χωρίς κάποια φοβερή και τρομερή δικαιολογία που θέλω να πλασάρω ως πόνημα χρόνων. Απλά τυχαίνει να μην είμαι και τόσο στα καλά μου, που και που. Όσοι με ξέρετε καταλαβαίνετε για τι πράγμα μιλάω. Εκτός απ' τη βαρεμάρα κι όλα τα άσχημα ζιζάνια παίζει και λίγη βαρεμάρα στο επαναλαμβανόμενο (έτσι όπως το βλέπω) στυλ που παρουσιάζω τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο επιδιώκω να έρθω στην επιφάνεια ξανά με κάτι καινούργιο. Δε θα μου άρεσε να σας αδικώ μαζί και την πάρτη μου, αναμασώντας τα ίδια και τα ίδια. Όχι, δεν είναι γουστόζικο να πιπιλάς μυαλά. Έτσι, θα δουλέψουμε πάνω σε κάτι νέο. Δεκτές είναι οι προτάσεις (κυρίως στη σελίδα του Facebook ) αλλιώς θα γράψω ότι κατεβάσει η κεφάλα μου. Ευχαριστώ για την υπομονή και τη στήριξή σας. 

Shishi

Λένε πως ο καρκίνος βρίσκεται στην τελευταία τζούρα.
Ακόμη ένα χτύπημα, ίσως το τυχερό.
Θα φύγω τώρα ή σύντομα γι αυτό άσε τη μουρμούρα.
Άσε με να γκρεμίσω ετούτο το οχυρό.
*
Που κρύβεις μια καρδιά που είναι από χρυσάφι.
Καμιά φορά καιρό κλεισμένη.
Εγώ είμαι ασήμαντος, εγώ ας πάω στράφι.
Ο καπνός πετά, κοπέλα ζαλισμένη.
*
Στα σύννεφα ,που κρύβουν όνειρα, πηγαίνει.
Κι αν δε φτάσουμε εκεί, να ξέρεις δεν πειράζει.
Λεωφορείο είναι η ζωή, μην είσαι λυπημένη.
Ξέρεις πως είν' καινούργια η μέρα που χαράζει.
*
Όπως η Σκάρλετ το αφήνει γι αύριο.
Έτσι κάνω και 'γω ταξιδεύω με ανέμους.
Θέλω να 'χεις ένα χαμόγελο άγριο.
Στου δρόμου τα μισά συνάντησα αγγέλους.
*
Με πυραμίδες τασάκια.
Και ανάσες μυρωδάτο θάνατο.
Βαρέσαν παλαμάκια.
Μου 'δωσαν μολύβι, κράτα το.
*
Μη σκας, μικρό μου λιοντάρι.
Δεν μπορώ να το σκέφτομαι, στου κλουβιού μου την αιώρα.
Τηλέφωνο παίρνεις και μου δίνουν χάρη.
Ούτε γίνεται μόνιμα να ξεφεύγουμε απ' τη μπόρα.
*
Λένε πως έχουμε κάποιον να μας φυλάει.
Φτερά δίχως να φοράει.
Τις δύσκολες ώρες λες κανείς δε σ' αγαπάει.
Ενώ αυτός κοιτάει.

Thick Thread

Καμένες κλωστές.

Πες μου πια τι θες.

Αν πήρα κάτι απ' το χθες.

Είναι καινούργιες μπογιές.

*

Να σου βάψω τον τοίχο.

Θα ξυπνάς όταν φύγω.

Μ' έναν όμορφο στίχο.

Σ' αγαπάω και βήχω.

*

Μα είσαι τόσο μικρή.

Δε μείναν λόγοι επειδή.

Με πνίγει τόσο η σιγή.

Δεν καταλαβαίνεις γρι.

*

Τι σου λέω,τι θα σου πω.

Μοιάζει πολύχρωμο Βατερλό.

Όπως του Κινγκ το "Αυτό".

Με στοιχειώνεις, μωρό.

*

Δεν μπορώ,η φράση μου στο στόμα.

Σκέψεις παράθυρο σε ένα άδειο δώμα.

Ακόμα, φυτεύω τετράδια στο χώμα.

Λουλούδια να σου φέρω, αγέλαστη Μαντόνα.

*

Καίω τις κλωστές και τώρα ελευθερία.

Δίνω στις λέξεις άλλη μια ευκαιρία.

Έξοδο στο λαβύρινθο, νεαρή κυρία.

Η τέχνη στην απόδραση δεν είναι αμαρτία.

*

Καμένες κλωστές.

Είτε θες, είτε δε θες.

Κοίτα μπροστά και δες.

Έχει περάσει το χθες. 

Reminding Dose

Με το Φλεβάρη στο πατάκι να κρυώνει.

 Κι ένα συκώτι με επιδόσεις.

Αν ήξερες το έργο πως τελειώνει.

Πάμε σε κάβα τώρα που έχει εκπτώσεις?

*

Να ξεχαστούμε, από τον κόσμο να χαθούμε.

Για τηλέφωνα ούτε λόγος.

Αφού γίνουμε, ένα μήνα να κοιμηθούμε.

Γιατί είναι ζόρικος δρόμος.

*

Ένα διάλειμμα θες, μα δεν το έχεις.

Ούτε στα σοβαρά, ούτε καν γι' αστείο.

Κρατάς πάνω σου βουνό κι αντέχεις.

 Χθες κάπου νιαουρίζαμε μα έγινες θηρίο.

*

Ένα διάλειμμα θα ήθελα και γω.

Μα τι να κάνουμε.

Ξέρεις πως η γκρίνια μου ειν' αργκό.

Όταν μάθω πως χάνουμε.

*

Με τον αέρα να σου παίρνει τα μυαλά.

Παράτα το γράψιμο, άσε τις μούσες.

Μόνο για εκεί που ο άνεμος φυσά.

Στο χα πει, θα με ακολουθούσες;

*

Κάπου εκεί στα σκοτεινά να μάθουμε να ζούμε.

Μ' ένα άδειο μπουκάλι το όνειρο στο στόμα.

Και δε με νοιάζει τελικά τι ψάχνουμε να βρούμε.

Αν φύγεις και γυρίσεις, θα είμ' εδώ ακόμα.

*

Για όλους τους φίλους μου που μ' αγαπάνε.

Δαγκώνω όποιο με πνίγει χέρι.

Στέλνω σκέψεις όπου τα τρένα πάνε.

Μέχρι να ρθει ξανά το καλοκαίρι.

Domu

Είδα στα μάτια του κουτιού.

Μια καμμένη πόλη.

Καπνοί απλώνονταν παντού.

Δυστυχισμένοι όλοι.

*

Κάνει κρύο εκεί έξω.

Που το σπίτι σου δεν είναι.

Κι αν θα φύγεις δε θα τρέξω.

Στο σπιρτόκουτό σου μείνε.

*

Είσαι αναλώσιμος, το προϊόν.

Καλά σου κάνουνε και σε πουλάνε.

Αγαπάς τη στάχτη, το παρελθόν.

Όμως οι στάχτες καθόλου δε μιλάνε.

*

Κοίτα τ' ανδρείκελα, πως καμαρώνουν.

Κατουρώντας απ' το πιο ψηλό μπαλκόνι.

Ενώ οι μεσάζοντες, που μετανιώνουν.

Δεν είναι ούτε απ' τα παπούτσια τους η σκόνη.

*

Είναι για τα φράγκα μωρό μου.

Η τελευταία διαφωνία των βασιλιάδων - τα λεφτά.

Είτε του χάους είτε του νόμου.

Η λεπτή γραμμή που βάφει μ' αίμα είναι αυτά.

*

Σ' έχουν ήδη δώσει, ορίστε η απόδειξη.

Η ρίζα του προβλήματος καταλήγει στο δικό σου αφαλό.

Στον εαυτό σου, πώς δίνεις συγχώρεση.

Πούλα μου τα όργανα σου, να σ' αγοράσω μπιμπελό.

*

Μα ήταν ανθρώπινες οι κούκλες στη βιτρίνα.

Απ' έξω κοιτάει βιαστικά, ένα παιδί του δρόμου.

Ψάχνει τον τρόπο να ξεφύγει απ' την Αθήνα.

Βουή το κατασπάραξε, μαζί και τ' όνειρό μου.

Crown Clown

Ένας κλόουν με στέμμα, τι αστείο.
Που σκάρωσε η τύχη.
Ένας Αύγουστος που ποτέ δε λέει αντίο.
Πριν να φανεί η δύση.
*
Ένας γελωτοποιός, από τα κάτω μέρη.
Μακάβριο χιούμορ, σπασμένοι καθρέφτες.
Κρύβει στο μανίκι του, ένα καμένο χέρι.
Όσους γελούν επίτηδες, εκείνος λέει ψεύτες.
*
Ένας παλιάτσος, που πάει με το αγέρι.
Δεν έμειναν λόγια, μήτε παραμύθια.
Γυρνά στην επιφάνεια, αργά το καλοκαίρι.
Όποιος γελάει γάργαρα, μιλάει την αλήθεια.
*
Μια κοπέλα λύνει τα μαλλιά της στο μπαλκόνι.
Του υποσχέθηκε, πως θα τον περιμένει.
Μα τα λόγια φεύγουνε, μικρή μου ανεμώνη.
Και πόσο άγρια φυσά η ειμαρμένη.
*
Ένα κορίτσι γέλαγε: μ' εκείνον μόνο.
Αλίμονο: έστριψε ο ανεμοδείκτης.
Ξεχνάει πως έρχεται, μια φορά το χρόνο.
Πίσω γυρνά, νεκρός και αλήτης.
*
Πίσω στο χθόνιο κόσμο.
Χαϊδεύοντας του Κέρβερου, το δεύτερο μουσούδι.
Γύρω μυρίζεις δυόσμο.
Ψίθυροι πριν τον ύπνο του, λυπητερό τραγούδι.
*
Ένας κλόουν βασιλιάς, τάχα χαρτί χαμένο.
Βάλθηκε με τ' αστεία του να σκοτώσει τη θλίψη.
Ένας Αύγουστος, κόβει κλειδί κρυμμένο.
Τις μέρες μετρά, που την Κερκόπορτα θ' ανοίξει.  

Shush.me

Δε σου γράφω σήμερα.

Όχι, τίποτα δε σου λέω.

Φύγαν καιρό τα ήμερα.

Τώρα πια δε σου κλαίω.

*

Ούτε κουβέντα μου μισή.

Μια λέξη τσακισμένη.

Σα να μουν άφταστο νησί.

Φωνή φυλακισμένη.

*

Αφού δε σου λέω κάτι.

Άδικα με διαβάζεις.

Μ' ένα κόκκινο μάτι.

Μ' αγαπάς, μα δε με βάζεις.

*

Πουθενά, εκεί θα με βρεις.

Μακριά απ' την Αθήνα.

Μακάρι αργά να με θυμηθείς.

Ακολουθώντας μια ερμίνα.

*

Περπατώ.

Σ' ένα δρόμο, μακρύτερο απ' το ταξίδι.

Δεν κρατώ.

Κακία από κείνα που μ' άφησαν σκουπίδι.

*

Αν διαβάζεις ακόμα.

Μάθε απ' τη σιωπή.

Δεν έπεσα σε κώμα.

Απλά ψάχνω το γιατί.

*

Δε σου γράφω απόψε.

Όχι, δε σου μιλάω.

Πιάσε τη μοίρα μου και κόψε.

Άλλο πια δεν πονάω.

 

 

Melloneamin

 Γέρασα, Γκάνταλφ, ξέρω πως πια το δείχνω.

Κι έμεινα έξω απ' το γυάλινο σου σπίτι.

Γίνανε οι μέρες βαρετές,βροχή τις πέτρες ρίχνω.

Ανάσες που πονάνε, με παγωμένη μύτη.

*

Μήπως βγεις, ή έστω πάρεις τηλέφωνο.

Μικρή μελαγχολία.

Απ' το σπίτι που 'φτιαξα να ζω εγώ.

Ψυχρή μου ασχολία.

*

Σ' έκλεισα, μ' ότι ποτέ αγάπησα, εκεί.

Με τη φαντασία μου, ερωτεύτηκα φαντάσματα.

Έπειτα για σιγουριά, κατάπια το κλειδί.

Τα πόδια μου στο χώμα, τα υπόλοιπα χαλάσματα.

*

Έχτισα ένα καινούργιο μέρος.

Λίγο πιο εφικτό.

Ενώ με τη φαντασία μου, έμεινα μαλωμένος.

Μα ακόμα μοιάζει μίζερο.

*

Με εκείνα μου τα σχέδια που άφησα στα χαρτιά.

Τόσο μεγάλα, όσο παρατημένα.

Τότε που σου 'λεγα να πάμε, σε άγνωστα βουνά.

Λόγια σκληρά, μάτια μουντζουρωμένα.

*

Άνοιξε την πόρτα, μάγε.

Καιρό αρκετό περίμενα, να τ' αποφασίσω.

Κόλπα και σε μένα, μάθε.

Να 'χω ένα λόγο καλό, σπίτι να γυρίσω.

*

Κι οι χάρτινοι ήρωες, φυσάνε τον καπνό.

Θα 'ναι μια νύχτα να θυμάσαι.

Σα να ήταν όλοι τους εδώ.

Εδώ, που ήθελα να 'σαι.

Hope, like Heroine

Άραγε τι να κρύβεις.

Πηγάδι των ευχών.

Κι απόψε ποιος να σκάβει.

Τους λόφους των νεκρών.

*

Από ένα κέρμα που σκούριασε.

Όλες οι ευχές θ' ανθίσουν?

Ποιος χάθηκε, ποιος έμεινε.

Στην αδειανή ζωή σου.

*

Αστείο, μα ποιος σου έλειψε.

Ήταν ποτέ δικοί σου.

Οι άνθρωποι κι οι δαίμονες.

Που θα σε αγαπήσουν.

*

Είναι οι νύχτες σκεφτικές.

Τα οράματα θλιμμένα.

Κουβέντες κάνεις με σκιές.

Και άνθη μαραμένα.

*

Μα βρίσκεις στο πουθενά ρυθμό.

Σφυρίζεις τόσο όμορφα στην άδεια πόλη.

Σαν τον τρελό πριν το γκρεμό.

Σελόνοντας ξανά, μια σιδερένια Ντολυ.

*

Τα κέρματα φτύνω.

Μικρές μου βλέψεις κέντησαν μανδύα.

Όσο έχω ζωή θα δίνω.

Στο αγρίμι που κρύβω μια ευκαιρία.

*

Βαθιά ανάσα και ματιά.

Στο ατέλειωτο πηγάδι.

Με τα χέρια μοναχά.

Θα σκάψω ως τον Άδη.

Girl, like Gun.

Αν ποτέ κοιτάξεις, βαθιά κάτω απ' τη γη.

Βασίλειο μονάχο στέκει.

Υπάρχουν πότες, ήρωες και μελαγχολικοί.

Και πάντα γύρω βρέχει.

Στον πύργο τον ψηλότερο, τον κεραυνοπληγμένο.

Μάτια ατενίζουν μακριά.

Πίσω από μάσκα ωχρή, ένα πρόσωπο θλιμμένο.

Με κρυσταλλένια δάκρυα.

*

Τούτος ο μονάρχης μονάχα σκέφτεται, βυθίζεται.

Χάνει τα λογικά του.

Κι αν υπάρχει μια ελπίδα στη γη που αντικρίζετε.

Αυτή που κάπου-κάπου.

Ανοίγει το ντουλάπι,κρυμμένο μεσ' το θρόνο.

Αν και λίγο αργά, το χαμόγελο γυρίζει.

Αγγίζει το αντικείμενο που σταματά το χρόνο.

Ανασαίνει βαθιά, τριαντάφυλλο π' ανθίζει.

*

Σίγουρα το 'χεις καταλάβει, το ξέρεις.

Πως μαζί σου.

Περπατώ πέρα απ' της συννεφιάς τα μέρη.

Κι αν περάσουν.

Μέρες να σε δω, σφιχτά να σ' αγκαλιάσω.

Δεν έχω παράθυρο.

Να κοιτάξω,με νου ν' αποδράσω.

Σ' ένα δώμα σκοτεινό.

*

Μοιάζεις λουλούδι που σκοτώνει το φθινόπωρο.

Σα σφαίρα.

Εμφανίζεσαι όταν ο Λύκος παίρνει τον κατήφορο.

Μικρή fiera.

Τα νύχια σου με διώχνουνε, μάτια που λένε "έλα".

Έλα, εδώ.

Μονάχα μην πικρένεσαι,στη μοναξιά μου γέλα.

Που σ' αγαπώ.

*

Αν ποτέ σου δεις, βαθιά κάτω απ' το δέρμα.

Βασίλειο μ' εφιάλτες.

Υπάρχει κάτι που το βαστά, πριν φτάσουμε το τέρμα.

Ατέλειωτες ψιχάλες.

Η μάσκα που ραγίζει, θυμίζει εμένα.

Δε βρέχει πλέον έξω.

Το τριαντάφυλλο, μονάχα εσένα.

Μικρό μου ουράνιο τόξο.

Dred

Άμα δεν σφίξεις τα δόντια, δε γίνεται ν’ αφήσεις τίποτα πίσω σου.

Ιδιαίτερα άμα αγαπάς ότι αφήνεις.

Τόσο που χάνεσαι, τις ώρες που δεν έχει ύπνο για σένα.

Χάνεσαι, στα αισθήματα σου.

Με κόμπο στομάχι.

Ευχές σαν μπαλάκια του γκολφ, πετάς στο μπαλκόνι.

Πιο πέρα από κει που τα περιστέρια ψάχνουν να βρουν καλοκαίρι.

Νύχτες σαν κι αυτές.

Δεν ξέρεις τι να σκεφτείς.

*

Άμα δεν ανοίξει η μύτη σου, δε θα φτάσεις ούτε μέχρι τα μισά.

Ιδιαίτερα άμα φοβάσαι τη σκιά.

Που άφησες σε βεγγέρες δαιμόνων, μ’ αγγελικά φτερά.

Σκουριασμένα, τα γόνατά σου.

Μ’ ένα μορφασμό.

Κυνηγάς ότι έμεινε της πλημμύρας του Γκρίζου.

Πιο γέρος, μ’ ένα άσσο μπαστούνι στην τσέπη για στήριγμα.

Νύχτες σαν κι αυτές.

Δεν ξέρεις που θα σε βγάλει.

*

Άμα δε μελανιάσουν οι γροθιές, δεν μπορείς να γαληνέψεις.

Ιδιαίτερα άμα χαμογελάς σαρδόνια.

Που σε βρίσκω και που σε χάνω, μικρέ μου καλικάντζαρε.

Λαχτάρα, στα σωθικά σου.

Με μια ελπίδα.

Κρατάς τη ματαιότητα για πάρτη σου.

Πιο όμορφα τ’ αντικρίζεις όλα, σαν οι χρονιές περνούν.

Νύχτες σαν κι αυτές.

Κατεβαίνει ο Σελασφόρος.