Anthem

29.6.15

Κοιτά μαμά, η κρεμάλα.
Και η σκιά μεγάλωσε σα να την τάισα γάλα.
Είχα τρεις φίλους, τώρα κοιμούνται με σκυλιά.
Και έχω ένα φόβο, ένα φόβο στην καρδιά.
*
Κοιτά μπαμπά,γκρεμίζουνε τα όνειρα.
Μεγάλωσα και 'γω, αν και λιγάκι αθόρυβα.
Μυρίζω οργή στον κόσμο και αίμα στα στενά.
Κι έχω ένα φόβο, ένα φόβο στην καρδιά.
*
Δείτε καλοί μου άνθρωποι, κοιτάτε με ψυχή.
Το αύριο που έρχεται, με τη λοβοτομή.
Μα πριν να με κλειδώσετε, μπλούζα λευκή, φαρδιά.
Είχα ένα φόβο, ένα φόβο στην καρδιά.
*
Είχα ιστορία σουβενίρ, άσχημα πλαστικά.
Είχα Δεσμώτη μπάσταρδο, έγνεφε τσιμουδιά.
Με γόνατα που τρέμανε στη δουλειά και στο μυαλό ουρλιαχτά.
Κάποιος με φώναξε:"ραγιά".
Μ' αυτό το φόβο, αυτό το φόβο στην καρδιά.
*
Κοιτά μαμά, μια διχάλα.
Παλεύει λέει ο άνθρωπος, τον άνθρωπο αντάμα.
Κι αν ζήτησες Ομόνοια και ήρθε μαχαίρια;
Κι αν άνθισαν παντού εχθροί κι έσπειρες φαμελιά;
*
Ελπίζω.
*
Σε σχέδια που δεν ειν' χαρτιά.
Θα σφίξω το ζωνάρι μου, θα λύσω τα σκυλιά.
Θα περισώσω το παιδί και ας καούμε τ' άλλα.
Θα ασπαστώ το διάβολο, θα κατεβώ τη σκάλα.
Μα, έπειτα απ όλα αυτά.
Πατέρα κοίτα. 
Δεν έχω φόβο πια.