Sugar

Δώσε μου κάτι να σκεφτώ. Πες μου πως να αισθανθώ. Γιατί είναι δύσκολο μερικές φορές να ξεπεράσω τα κενά, συναισθηματικά ή όχι. Ναι, ξέρω πως δεν το σκέφτεσαι, αφού πάντα έχουμε δουλειά. Προτεραιότητες και εικόνες. Άδειος χώρος ωστόσο, μέσα μου-μέσα σου. Το καταλαβαίνεις; Μούδιασμα, την ώρα που τρέχουν οι τίτλοι τέλους. Χωρίς να επεξεργάζεσαι, αφρός σε μπανιέρα απάθειας. Κάνε με καταθλιπτικά χαρούμενο, ποτέ δε μου άρεσαν οι αντιθέσεις, όσο τώρα. Τις ώρες που αντιλαμβάνεσαι πως μεγαλώνεις. Κρύος. Δεν είναι δυνατό να τα καταφέρνω μόνιμα solo. Βοήθα με, λοιπόν, να βγάλω ένα κομμάτι όνειρο απ' την κατάψυξη. Σ' αυτή την μορφή, που απλή πρέπει να φαίνεται. Δεν θα πετύχαινα δυστυχώς, τη δημιουργία μηχανής που να φτύνει χάπια, αναψυκτικό και ρέστα. Μόνο πεντ' έξι αράδες που κάνουνε τη μέρα μου Παρασκευή. Χωρίς να τα σπάσουμε το βράδυ. Αποτυχημένες ήταν οι προσπάθειες διασκέδασης, δεν αρκούν πια τη μελαγχολία να σκοτώσουν. Κρίμα, φίλε. Δε φαντάζω στα μάτια σου κάτι άλλο από μια διασκευή, εκείνου που ήθελαν να γίνω.
Εντάξει, ας το τραβήξουμε πιο πέρα. Από εδώ που φτάσαμε. Ακόμα κι αν δεν είσαι εδώ, κοντά μου θα σε φέρω. Δάχτυλα γεμάτα χρώματα, μονάχα με χαμόγελο φορεμένο σε φαντάζομαι. Αυτό είναι το φτερό που πέφτει απ' τον παράδεισο. Σαν ρούχο που σε ντύνει. Μια όμορφη μέγκενη σε κρατά στην επιφάνεια του χαμού. Γιατί χάος κοιτώ στο αποφασιστικό καθρέφτισμα. Μικρή ζωή μου, μέσα απ' τα μάτια είδα ωκεανούς ν' απλώνονται. Ατέλειωτοι, πώς να βρούμε τις λέξεις που μας κρατούν φίλους, εραστές, ζωντανούς. Όμως κοίτα: ξεχωρίζουν σα λευκές τελείες, τα πρόσωπα που μειδιούν. Αυτό είναι το χέρι που απλώνω στη μεριά του Τίποτα. Κι εσύ κρατάς στιγμές. Άσε τη μιζέρια, ίσως να ήταν δυνατόν. Ν' ακολουθήσω τα κύματα ως την ακτή. Να με ξεβράσει η θάλασσα τούτη, ευτυχισμένο.

Κάπως έτσι.

Φοράω το χαμόγελό μου.

Ρίχνω δυο κυβάκια ζάχαρη στο βυθό.

Για να δούμε.