Το τελευταίο τρένο φεύγει για τη Γιούτα.
Μάζεψα όλα σου τα πράγματα και τα βαλα σε κούτα.
Έξω ο καιρός μοιάζει ποίημα, μα τα παντζούρια μου κλειστά.
Περάσαμε το σύρμα, μ' εκείνα και μ' αυτά.
*
Τρένο, έρωτας και ηλιαχτίδες.
Σ' ένα χωράφι με ατέλειωτες ελπίδες.
Πάτα εσύ το γκάζι κι ας φεύγω στη στροφή.
Ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή.
*
Θα 'χω σεντόνι έναν αόρατο μανδύα.
Και μια βάρκα κουνιστή, σπίτι στην Ολλανδία.
Ίσα που φτάσαμε τσαφ-τσουφ, φεύγουμε πάλι.
Κάπου το χάσαμε τσαφ-τσουφ, μήνυμα στο μπουκάλι.
*
Βαγόνια, φιλιά κι αμέτρητοι προορισμοί.
Και στο θολό σου τζάμι εγώ έγραψα "μαζί".
Χαζοί: κι οι δύο τόσο βλάκες.
Που αλμύρισαν με το τυρί και χόρεψαν τις φάκες.
*
Κι αν βρέχει καρέκλες στο Λονδίνο.
Θλιμμένη μου φάτσα, μπουκέτα θα σου δίνω.
Λουλούδια μόνο, όχι του μποξ, μπουκέτα.
Γράφει "do not disturb" έξω από την κουκέτα.
*
Παράθυρο, σφαλιάρες και τράνταγμα.
Μέχρι φινάλε κάπου μα.
Δε με νοιάζει τόσο.
Αφού σκουντάς στον ύπνο σου, μπορώ να ξημερώσω.
*
Το τελευταίο τρένο φεύγει απόψε βράδυ.
Κάνοντας δρομολόγιο Αθήνα-Βελιγράδι.
Βλέπω στο μαύρο τζάμι, τον Κώστα καθιστό.
Πριν ξημερώσει η μέρα, θα έρθω να σε βρω.
