Ένας κλόουν με στέμμα, τι αστείο.
Που σκάρωσε η τύχη.
Ένας Αύγουστος που ποτέ δε λέει αντίο.
Πριν να φανεί η δύση.
*
Ένας γελωτοποιός, από τα κάτω μέρη.
Μακάβριο χιούμορ, σπασμένοι καθρέφτες.
Κρύβει στο μανίκι του, ένα καμένο χέρι.
Όσους γελούν επίτηδες, εκείνος λέει ψεύτες.
*
Ένας παλιάτσος, που πάει με το αγέρι.
Δεν έμειναν λόγια, μήτε παραμύθια.
Γυρνά στην επιφάνεια, αργά το καλοκαίρι.
Όποιος γελάει γάργαρα, μιλάει την αλήθεια.
*
Μια κοπέλα λύνει τα μαλλιά της στο μπαλκόνι.
Του υποσχέθηκε, πως θα τον περιμένει.
Μα τα λόγια φεύγουνε, μικρή μου ανεμώνη.
Και πόσο άγρια φυσά η ειμαρμένη.
*
Ένα κορίτσι γέλαγε: μ' εκείνον μόνο.
Αλίμονο: έστριψε ο ανεμοδείκτης.
Ξεχνάει πως έρχεται, μια φορά το χρόνο.
Πίσω γυρνά, νεκρός και αλήτης.
*
Πίσω στο χθόνιο κόσμο.
Χαϊδεύοντας του Κέρβερου, το δεύτερο μουσούδι.
Γύρω μυρίζεις δυόσμο.
Ψίθυροι πριν τον ύπνο του, λυπητερό τραγούδι.
*
Ένας κλόουν βασιλιάς, τάχα χαρτί χαμένο.
Βάλθηκε με τ' αστεία του να σκοτώσει τη θλίψη.
Ένας Αύγουστος, κόβει κλειδί κρυμμένο.
Τις μέρες μετρά, που την Κερκόπορτα θ' ανοίξει.
