Darkk

Ο άνθρωπος στα σκοτεινά.

Δε σκιάζεται σκοτάδι.

Φοβάται μόνο την καρδιά.

Που του 'βγαλε το λάδι.

Κάθε φιλί προδωτικό και μια θηλειά το χάδι.

*

Στέκει στη γωνία σιωπηλός.

Μυρίζει το καυσαέριο μαζί με τις γαζίες.

Δίχως ποτέ του να ξεχνά, απλώς.

Μέσα στα μάτια σου, βλέπει δυο γαλαξίες.

Ενώ του ζητούν φωτιά, στο δρόμο οι φοβίες.

*

Γράφεις "σ' αγαπώ" στο νου.

Μα αγναντεύεις μοναχός τις δύσεις.

Κλαις μ' ένα δέρμα που είν' εκρού.

Σηκώνεσαι αργά και λες, θα σταματήσεις.

Μέχρι να βγεις απ' όλων το μυαλό, θε να περπατήσεις.

*

Ο άνθρωπος μέσα στη σκιά.

Γροθιά δίνει στη θλίψη.

Γίνεται στα πάθη του βορά.

Θέλει τόσο να δείξει.

Μνήμες απ' την κόλαση, που ήθελε να κρύψει.

*

Γράφεις και πάλι "σ' αγαπώ".

Μα όχι στα μυαλά σου.

Έναν παράδεισο μικρό.

Σκαλίζεις στα χαρτιά σου.

Γι αυτόν θα σ΄αγκαλιάσουνε, γι αυτόν θα σε μισήσουν.

*

Κι η ζωή σου είναι απλά.

Ο εαυτός της.

Δεν έχει φύλλα πια κρυφά.

Εμπρός της.

Έπαψες να ψάχνεις το θεό, εκεί που ειν΄ο εξώστης.

*

Ο άνθρωπος ο σκιερός.

Μοιάζει με κακό οιωνό.

Κάτω απ' το γκρίζο ουρανό.

Νόμιζες πως ειν' νεκρός?

Απ' την κατάμαυρη γωνιά του, βήματα κάνει προς το φώς.