Subway

Μια άχρωμη, νεκρή λάμπα, φωτίζει από ψηλά.

Δείχνοντας όσα θα έπρεπε να αφήσεις πίσω.

Σαν άλλος ήλιος.

Κάτω από τη γη.

Μια βουβή θλίψη κάπου εκεί σε πιάνει.

Δίχως να περνά με δυο γουλιές κρασί.

Όταν σπίτι γυρνάς, κάθεσαι μ' ανάσα βαριά πίσω απ' την πόρτα.

Αγοραφοβικός.

Κάτω απ' τη γη.

Μια θάλασσα άνθρωποι, τα μάτια τους κενά.

Δρασκελίζοντας ο ένας τον άλλο ευγενικά και παγωμένα.

Οδηγημένοι στον προορισμό τους, οι έγνοιες σα μαχαίρια.

Πριν μου μιλήσεις.

Ακουστικά και χάνομαι.

Κάτω απ' τη γη.

Μια μορφή πίσω απ' το φως.

Διάττοντας αστέρας, ή μήπως ο θεός?

Οχυρωμένος πίσω από ένα κύκλωμα παρακολουθεί.

Πόσο μόνος του μοιάζεις σήμερα.

Ανάμεσα σ' ένα εκατομμύριο βήματα.

Είσαι μια κηλίδα αίμα π' αναπνέει.

Κάτω απ' τη γη.

Darkk

Ο άνθρωπος στα σκοτεινά.

Δε σκιάζεται σκοτάδι.

Φοβάται μόνο την καρδιά.

Που του 'βγαλε το λάδι.

Κάθε φιλί προδωτικό και μια θηλειά το χάδι.

*

Στέκει στη γωνία σιωπηλός.

Μυρίζει το καυσαέριο μαζί με τις γαζίες.

Δίχως ποτέ του να ξεχνά, απλώς.

Μέσα στα μάτια σου, βλέπει δυο γαλαξίες.

Ενώ του ζητούν φωτιά, στο δρόμο οι φοβίες.

*

Γράφεις "σ' αγαπώ" στο νου.

Μα αγναντεύεις μοναχός τις δύσεις.

Κλαις μ' ένα δέρμα που είν' εκρού.

Σηκώνεσαι αργά και λες, θα σταματήσεις.

Μέχρι να βγεις απ' όλων το μυαλό, θε να περπατήσεις.

*

Ο άνθρωπος μέσα στη σκιά.

Γροθιά δίνει στη θλίψη.

Γίνεται στα πάθη του βορά.

Θέλει τόσο να δείξει.

Μνήμες απ' την κόλαση, που ήθελε να κρύψει.

*

Γράφεις και πάλι "σ' αγαπώ".

Μα όχι στα μυαλά σου.

Έναν παράδεισο μικρό.

Σκαλίζεις στα χαρτιά σου.

Γι αυτόν θα σ΄αγκαλιάσουνε, γι αυτόν θα σε μισήσουν.

*

Κι η ζωή σου είναι απλά.

Ο εαυτός της.

Δεν έχει φύλλα πια κρυφά.

Εμπρός της.

Έπαψες να ψάχνεις το θεό, εκεί που ειν΄ο εξώστης.

*

Ο άνθρωπος ο σκιερός.

Μοιάζει με κακό οιωνό.

Κάτω απ' το γκρίζο ουρανό.

Νόμιζες πως ειν' νεκρός?

Απ' την κατάμαυρη γωνιά του, βήματα κάνει προς το φώς.

Back To Business

"Αγάπη μου, γύρισα." Ο δικός σου επιστρέφει, κλείνει την πόρτα μαλακά. Λουλούδια και γλυκά, μήπως γεμίσει η καρδιά. Το κενό της, το αισθησιακό. Περίμενε τις ανεκπλήρωτες ώρες που το σκέφτηκες παραπάνω. Ρέμβασες τις πλευρές της. Της σελίδας που γυμνώνεται δημόσια έξω από τα σκοτάδια και τα τετράδια που μασουλά η σκόνη. Τα 'χες καλά στο νου σου.  Τα τέρατα, τα φαντάσματα από το παρελθόν. Μνήμες άγχους και άργησες να επιστρέψεις στο παλιό σου χούι. Αν και ο καθένας είχε το χρόνο του, ο ίδιος καθένας ήταν που ξενέρωσε με το φευγιό σου. Και τι να πει αυτό. Αφού εσύ, εγωιστικά, είχες τις ώρες που ήθελες. Ανοίγοντας το σπίτι ένα χρόνο μετά, περιμένεις να τη βρεις να μελαγχολεί. Κρακ. Το μαχαίρι στο κούτελο του ρομαντικού αγοριού. Κουζινομάχαιρο με ξύλινη λαβή. Πάρτον κάτω. "Α να χαθείς, βλάκα." Η κοπέλα που την έλεγαν σελίδα, περπάτησε και πήρε τα σοκολατάκια, έβαλε τα λουλούδια σε βάζο. Ήταν ξυπόλυτη, φορώντας ένα βαθύ μπλε αέρινο φόρεμα. Έκατσε στον πάγκο κι άναψε τσιγάρο. Η πόρτα μισάνοιξε, κανείς όμως δε ΄φανηκε με μια ματιά απ' τη θέση της. "Λύκε, λύκε, είσ' εδώ?" ,κορόιδεψε το κορίτσι. Και το κτήνος πέρασε ήσυχα στο σαλόνι, δίπλα απ' τον άτυχο Σαίξπηρ. Γκρίζος με ασπρόμαυρες ατέλειες, φαινόταν αδυνατισμένος απ' την τελευταία φορά που τον έβλεπε. Πρώτα κοίταξε στα μάτια κι έπειτα με απροθυμία, έσπρωξε με το μουσούδι του το κουφάρι. Ξάφνου, ο νεκρός σηκώθηκε, έβγαλε το λεπίδι και τίναξε τα ρούχα του. "Εσείς οι δύο δε φαίνεται να χωρίζετε, έτσι?" Ο νέος ένευσε θετικά " Και συ βλέπω, παραμένεις το ίδιο οξύθυμη..." "Τώρα τι θες?", φύσηξε τον καπνό στο πρόσωπο του. "Βασικά έχω μερικές πολύ όμορφες ιδέες και..." Ο λύκος γρύλισε απειλητικά. "...έχουμε, έχουμε", διόρθωσε. "Με λίγη δουλειά θα φτιάξουμε κάτι περισσότερο απ' ότι είχαμε μέχρι τώρα". Εκείνη έσβησε το τσιγάρο πριν το τελειώσει. Εκείνος σκούπισε το αίμα, με αυτή την απροσδιόριστη παιδικότητά του. Και το θηρίο έδειξε χαρούμενο τα δόντια του. Συμφώνησαν.

Ο Κώστας, ο Λύκος κι η Σελίδα.

Όλα γίναν στο μυαλό μου.

Μα να που γύρισα.

19/11/Xi.

Χμ. Το νέο είναι ότι το ιστολόγιο συνεχίζει το ταξίδι του. Όχι ακριβώς από κει που έμεινε, αλλά και πάλι , κάτι είναι κι αυτό. Μετά από ένα χρόνο ακριβώς, σκέφτομαι πως μπορεί να γίνει η ανάκαμψη αυτή με εβδομαδιαία( λογικά Σάββατο) ανανέωση. Για αρχή, σας έγραψα ένα+ένα κείμενα δώρο. Το ένα είναι ποίημα, ή θα μπορούσε να είναι. Γι ακόμη μια φορά, ευχαριστώ όλους όσους με υποστήριξαν και με βοήθησαν να γυρίσω σ' αυτή τη σελίδα.