Αυτό είναι πάνω κάτω το βασικό μου σχέδιο.
Ταξιδεύω στο μυαλό μου και το σκαρί αυτοσχέδιο.
Mου μοιάζεις ναρκοπέδιο και μου πουλάς φοβέρα.
Κι ακόμη δεν κατάλαβα τι ψάχνουμε 'δω πέρα.
#
Είναι τα λόγια μου μικρά, αποδημητικά πουλιά.
Πετούν ψηλά, νομίζεις δεν τα φτάνεις αλλά.
Σιγά σιγά το χάνεις.
Η έλλειψη της θέλησης, ο φόβος μην πεθάνεις.
#
Μένεις μόνιμα σιωπηλός, ιδίως όταν πέφτεις.
Κάτσε φρόνιμα κι όνομα σου 'δώσαν, μα όνομα δεν έχεις.
Δεν το αντέχεις κι όλο λες πως αγαπάς.
Πίσω γυρνάς, δεν τολμάς-τη ζωή να δεις ανφάς.
#
Θέλω νέο κεφάλαιο, θέλω νέα σελίδα.
Θέλω εσύ, πίσω από κει, να δεις όλα όσα είδα.
Και περισσότερα.
Δε σου μιλάω για αργότερα ούτε για φράγκα και για κότερα.
#
Ομορφότερα, πιο ψηλά, με νέο πλάνο.
Δεν έχει τίποτα εδώ πια, έτσι κοιτάμε πάνω.
Θέλω να σε φέρω κοντά κι όμως σε χάνω.
Πες μου τι να κάνω.
#
Ή μάλλον άστο.
Θ' αλλάξω τάστο.
Τ' όριο που μου 'βαλες κάποια στιγμή θα σπάσω.
Μαζί με τ' άσχημα κι εμένα θα ξεχάσω.
#
Νέα εποχή, νέες ιδέες επί χάρτου.
Όχι άρτου και θεάματος, ούτε χρόνων ο κάματος.
Ελευθερώνω απλά τις χαμένες ψυχές.
Που έκρυβε το στήθος μου και τι θα γίνει δες.
Σβήνω τις ουλές.
