Deep

Βούτηξα από ψηλά, για τελευταία φορά.

Πέφτοντας στα βαθιά.

Ξεχνάς ποιος θα σε σώσει.

Τα ονόματα που φάνταζαν σημαντικά.

Μικρέ μου Λεβιάθαν.

Έπεσα για να βγω διαφορετικός.

Κάπως αλλιώς.

Μέχρι τη σημαδούρα.

Μάθε τη ζωή την κακομοίρα.

Πίνοντας νερό μ' αλμύρα.

Μα την αλήθεια, έμαθα.

Ωστόσο δεν θα μαι αυτός που το γαλάζιο θ' αδειάσει.

Όχι.

Σαν πιστό στον ορίζοντα σκυλί.

Τα κατάφερα, φτάνοντας πιο πέρα.

Κοιτώντας κάτω δεν είδα.

Μήτε Ατλαντίδα, μήτε Τιτανικό.

Μονάχα το Βυθό.

"Ποιος είν' εκεί?" Φώναξα.

"Είμαι εσύ και συ είσαι εγώ." Είπε η θάλασσα.

Έπειτα δε μίλησα, έκανα το νεκρό.

Με βλέμμα κενό.

Αντίκρισα.

Το σκοτεινό εαυτό.